Op 5 december bestaat Trevi Advocaten alweer 5 jaar! Hoe is het kantoor precies ontstaan? En waren er slapeloze nachten? Ilse kijkt kort terug op deze jaren. Zo zit je in oktober 2009 in een kroeg in Den Haag met je collega aan de wijn. Mopper de mopper op onze toenmalige bazen. Waarom zagen ze niet wat er fout ging binnen kantoor? En waarom luisterden ze niet naar onze oplossing? “Acht weet je wat” zei Thomas na ons eerste glas wijn “waarom doen we het niet gewoon zelf? Wij kunnen dat toch veel beter?”
Anderhalve maand later ontvingen we beide geen loon meer, maar waren we “ineens” ondernemers. Een eigen kantoor, naam, logo en de zorg voor het roken van onze privé schoorsteen. Collega Thomas was ineens compagnon Thomas geworden. Aan het begin was alles spannend: konden we het echt wel? Een dagvaarding indienen bij de rechtbank zonder dat deze was nagekeken door onze patroon, wat zou de rechter ervan vinden? Ik weet nog de eerste keer dat een rechter een stuk van mij behandelde dat ik had ingediend. Het logo op het papier was ineens anders dan ik van de vorige keer gewend was…
Maar alles ging zowaar goed. De rechters bleken ons serieus te nemen en nog belangrijker: ook de cliënten deden daadwerkelijk wat ik van ze vroeg. Hadden we het eerste jaar nog de relatief simpele klussen, in de jaren die volgenden werden de klussen groter en de belangen die daarbij kwamen kijken ook. Het was echt wel spannend om mijn eerste reorganisatie te doen; werknemers moeten ontslaan en de ondernemer adviseren over een nieuwe ondernemingsvorm. Of betrokken zijn bij de organisatie van een groot evenement in de Haagse binnenstad. Was alle aansprakelijkheid echt wel goed afgedekt, je weet immers nooit wie er nu weer op het publiek wil inrijden of besluit hard te schreeuwen waardoor er paniek ontstaat bij het publiek. Pffff, nachtmerries heb ik erover gehad.
Maar het was het allemaal waard. We hebben tevreden cliënten en procedures die winnend worden afgesloten. En ik stap elke ochtend nog steeds met plezier op mijn fiets om naar kantoor te gaan (ook na de slapeloze nachten) en ben nog steeds trots als ik ons logo op de voordeur zie. Dat hebben mijn collega (oh nee, ik moet zeggen compagnon) en ik toch maar mooi gedaan! En hij had gelijk: we konden het inderdaad beter!